گوینده و بشنونده خویشم !

آنکه آمد با کلیدی تا که بگشاید دری     
تا که بر این تیرگی آرد زمان بهتری    
داده بر آنکس که خود بوده مسبب، رای خود       
گفته با او چون نگینی  که بر این تاج سری   
        
آنکه خود از جنس شب بود و سپیدی مینمود      
شاهد و همپای این قافله بوده پشت دود       
آمده تا آتش از خانه برون سازد کنون      
یکشبه خود را ز آن آتش پرستی‌ها زدود   
     
ملت از بیچارگی بس شاد گردید از خبر    
خواست تا باور نماید که بدی کرده سفر    
لیک میجنبد عبای ناجی ما گوشه اش      
میزند بیرون گهی دمب خروس گوید : حذر ! 
   
ما که از دمب خروس دارد تنمان جای نیش     
چون ببینیم اینچنین وحشت رسد همپای جیش       
هرچه میگوئیم کسی‌ را نیست گوشی بهر آن         
پس بگیریم پس هر آنچه گفته ایم با گوش خویش !! 
مجید رحیمی ۲۹ جون ۲۰۱۳ مونیخ