با شنیدن خبر سفر جاودانی استاد بزرگ و بی‌ بدیل تار ایران جلیل شهناز غمی در دلم خانه کرد که این عزیزان یکایک میروند و دوران سبب ساز نشد تا اینان بتوانند جانشینی بپرورانند تا پس از آنها این چوب دست را به دستی‌ و نسلی دیگر برساند و تداوم راه گردند ! 
تن و روان عزیزانی چون استاد حسین علیزاده در تندرستی باد که بعد از شادروان شهناز کسانی‌ چون او هستند که این بار را به دوش میکشند ... 

این تصویر که استاد شجریان دست استاد شهناز را میبوسد و این بوسه نه از برای قدرت که از برای عشق است و آزادانه و از جان و دل اینگونه یک استاد بی‌ بدیل از استاد بی‌ بدلی دیگری قدردانی می‌کند و خوب آموزی مینماید که تا صدای مولوی در جهان طنین بیشتری بیندازد که میگوید : 
از پای بگسل هر زنجیر بجز زنجیر عشق را !!   
مجید رحیمی ۲۱ جون ۲۰۱۳ مونیخ