چو باشد شاهنامه بر زبانم!!
روز ٢٥ ارديبهشت زادروز ابرمرد تاريخ ميهنمان "فردوسى طوسى" را گرامى ميداريم! 
و با او پيمانى دوباره ميبنديم كه شاهكارش يعنى شاهنامه را باز بخوانيم و بدانيم كه ما بى شاهنامه كشورى بوديم عربى كه نه از گذشته‌ی خود ميدانستيم و نه از نياكانمان! 
كه چه ها كردند و چه مى انديشيدند، 
و مهمتر از آن نابودى زبانى بود كه بى وجود آن ريشه هاى ما نيز مى خشكيد.
فراموش نکنیم که پایه‌های تاریخ و پیوست‌های اجتماعی هر کشوری در زبان آن کشور نهفته است!
و لحظه‌ای بیندیشیم به کشورهایی که نه تنها عرب زبان نبودند که برای خود زبان و فرهنگ و رسوم ویژه‌ی خود را داشتند ولی‌ امروز جزو کشورهای عربی‌ هستند و مجبورند زبان و فرهنگ و ارزش‌های آنان را ارج دهند، چرا که هرآنچه خود داشتند را از دست داده‌اند.
اشاره می‌کنم به جمله‌ی معروف ژورنالیست معروف مصری حسنیین هیکل: زمانی‌ که از او پرسیدند، شما با اینهمه تاریخ و آن هیبت و شوکت و قدرت چه شد که اینچنین فرهنگ و زبان و تاریخ خود را باختید و به آغوش عرب افتادید؟ 
او پاسخ داد: به این دلیل که ما فردوسی‌ نداشتیم!!
پس بايد شاهنامه اين شناسنامه‌ی ملى را قدر دانست و آفريننده‌ی آن را بيش از پيش شناخت.
چو باشد شاهنامه بر زبانم!!

تو بودى گر كه امروزم منت پارس
تو اى روح زبان اى شاه گفتار
نشاندى چون قلم بر كاغذ خود
به زيبايى كشيدى نقش پندار
به پالايش درآوردى زبان را
و دادى سال سى عمرت به اين كار
زبان پارسى را زنده كردى
تفو کردی تو بر این چرخ دوار!
عجم از تو دوباره جان گرفته
ز ديوانگى آن قوم بيمار
و اكنون كه هزار سال رفته
تو گويى كه زمانه گشته تكرار
دوباره گشته ميهن پاى در بند
گرفتار همان قوم و همان نار
وگر اين بار نه، صد بار ديگر!
بگردد تيره تر از اين شب تار
چو باشد شاهنامه بر زبانم
فروريزد ز وزنش شوكت دار!
مجيد رحيمى ٢٥ ارديبهشت ١٣٩٤ مونيخ