در سال ۲۰۰۳ که آمریکا و انگلیس مصمم به حمله به عراق بودند ، مخالفت‌های پوتینیه و چین و حتی عدم همکاری بعضی از کشورهای اروپا ی غربی مانند فرانسه و آلمان هم نتوانست که از این حمله و سقوط رژیم صدام جلوگیری نماید، اکنون قبر صدام شهید در زادگاهش قرار دارد و نظامش به درک روانه گردیده است و مردم عراق بعد از یک دوره ی سخت و خونین اکنون میرود تا دوران سازندگی و چشیدن آزادی و دموکراسی را تجربه نماید.
البته فراموش نکنیم که آن دوره ی خونین را هم دست دولتهای ماجراجوی کشورهای همسایه مانند ایران و سوریه برای این ملت رقم زده بودند تا شاید نسخه ی صدام در مورد آنان تجویز نگردد.
امروز که هشت سال از آن ماجرا می‌گذرد ، در یک مقایسه ی گذرا میبینیم که کشور عراق با داشتن دشمنان بسیار در اطراف مرز‌های خود و نیز دولتی نیمه دست نشانده چگونه هر روز بیش از پیش به آرامش و رفاه نزدیک و نزدیکتر میگردد و سکان کشتی سرنوشت خویش را بدست می‌گیرد!
جمهوری اسلامی که همه کاری کرد تا این ملت و این مملکت به اینجا نرسد تا نمونه ای برای دیگر کشورهای منطقه بویژه ایران نگردد ، امروز درمانده و وامانده شاهد فروپاشی نظامهای خون خواری چون خود است که چگونه یکی پس از دیگری فرومیریزند ، بی آنکه حتی دو موردشان شبیه به یکدیگر باشند ! چرا که سناریوی هر یک را خود این نظامها و رهبرانشان به خواست خویش نوشته اند و جهان نیز بر طبق همان خواسته با آنان رفتار می‌کند.
و ما شاهدیم که نه سرنوشت بن علی به مبارک و نه مبارک به قذافی شبیه بودند و حال نوبت بشار اسد است که در حال نوشتن پایان نامه ی دوران حکومت خویش است!
حقیقتا این فروپاشیها چه معنا و مفهومی دارند ؟ و چه پیغامی را به دولتهای منفور کشورهای همسایه و جهان میرسانند ؟ و مهمتر از همه چرا مخالفت‌های دو کشور حامی دیکتاتورهای جهان با فروپاشی این نظامهای " نوچه " هیچ کمکی به آنان نمیکند ؟ و آنها یعنی چین و پوتینییه نتوانستند حتی یک مورد را از فروپاشی نجات دهند ؟ در صورتی که هر بار دیدیم و شنیدیم که چگونه از این نظامها طرفداری کردند و حمایت خود را اعلام نمودند! اما چه فایده ؟
نظام کنونی حاکم بر ایران که حمایت امام زمانش مشروط به حمایت دو کشور لامذهب چین و پوتینیه است ، با آنکه هم عاقبت صدام و قذافی را دیده و اکنون هم شاهد فرو ریختن نظام پوشآلی بشار اسد در سوریه می‌باشد و همینطور شاهد حمایت‌های بی دریغ آن دو کشور دیکتاتور پرور بوده و هست و نتایج آن را هم دیده و تجربه نموده ، باز بر این ریسمان پوسیده می‌خواهد آویخته شود تا شاید فرجی گردد و حضرت پوتین میانجیگری کند تا شاید امام زمان آنها را از این بحرانهای خود ساخته برهاند.
البته چون این نظام با بحران متولد گردیده و با بحران زندگی و رشد کرده ، نمیتواند بی بحران به بودن خویش ادامه دهد! یعنی حتی اگر از این بحران نیز جان سالم بدر ببرد بحران بعدی در راه است و باز التماس دعای حضرت خامنه‌ای به دربار امام پوتین و درگاه دولت چین روان است که شما را به جدتان قسم این حکومت مورد حمایت امام زمان را از این بحران برهانید تا امتیاز فلان چاه نفت یا فعلا معدن اورانیوم و مس دیگر منابع این سرزمین به نامتان مهر گردد!
اخیرا شنیدیم یکی از رهبران دولت چین فرموده است که : حتی اگر به جنگ سوم جهانی هم برسیم ، ما از دولت ایران حمایت می‌کنیم !.... حقیقتا این حرف گنده تر از دهان یعنی چی ؟ مگر ایران چقدر برای چین مفید است که آنها در عمل دست به چنین حماقتی بزنند ؟ حتی اگر بازار خرید ایران فقط و فقط با چین معامله کند و از هیچ کشور دیگری در جهان خرید ننماید! گمان می‌کنید آیا ارزش آنرا خواهد داشت که چین از معاملات سرشار با آمریکا و اروپا چشم بپوشد و جان خود را فدای ماندن نظام جمهوری اسلامی بنماید که اگر هم دیگر دولتها نتوانند آنرا نابود سازند ( که چنین چیزی را هم نمی‌خواهند ) ملت ایران دیر یا زود آماده ی پرداخت فروپاشی آن خواهند گشت و این نظام را به زباله دان تاریخ خواهند افکند ،،، آنگاه این دو دولت میانجی بین نظام جمهوری اسلامی با امام زمان چه خواهند کرد ؟!!! اصلا چکاری میتوانند بکنند ؟ شاید همان کاری که برای صدام و قذافی کردند ، و یا همین کاری که برای ماندن بشار اسد میکنند ؟
نظام بحران آفرین و بحران زای جمهوری اسلامی مدام در حال بیرون آمدن از این چاله و افتادن به آن چاله است ، و نمیتواند به هیچ وجه این خصلت و عادت خود را ترک نماید ، و از قدیم هم گفتند : ترک عادت موجب مرض است ! و یا توبه ی گرگ ،،،،،، چیست ؟
حال گمان دارید این نظامی که خود هر روز با تصمیمات و اعمال خود مرگ خود را امضا مینماید دول چین و پوتینیه برای نجاتش از جان خود بگذارند ؟ ضمن آنکه خود آن دو دولت هم پا در هوا هستند ! یکی سر در گریبان جمعیتی نزدیک به یک و نیم میلیارد انسان گرسنه! و دیگری با مخالفان سرسخت خود در داخل و خارج از کشور که هر روز به تعدادشان افزوده میگردد تا دوباره نام پوتینیه را به روسیه برگرداند !
کوچکترین تردیدی به دل راه ندهیم که همیشه و باز همیشه ملت پیروز است !! اما برخیزیم و همگام با هم پیش از آنکه این دشمنان بزرگ ایران کشورمان را به دست خارجی‌‌ها به نابودی بکشند ، خود این نظام را به درک فرستاده و آزادی را به خود و هم میهنان و آیندگان ارزانی داریم! چرا که تک تک ما موظف هستیم ! حتی آنکه میگوید به من ربط ندارد هم در برابر خود و وجدان خود مسئول است ،،، اری یاران ! ما همه مسئول هستیم ، و تا دیر نشده و قطار ایستگاه را ترک نکرده تصمیم خود را بگیریم و برخیزیم!!..
مجید رحیمی ۷ دسامبر ۲۰۱۱ مونیخ
No comments:
Post a Comment