روز ۲۹ ژانویه این حداقل کاری بود که میشد انجام داد و صدای به خون خفته ی ملت ایران را پژواک داد ... روز سردی بود اما در همین روز سرد تعدادی هرچند کم از هم میهنان که احساس مسولیت میکنند این مهم را وظیفه ی خود دانسته و از راه دور و نزدیک به شهر مونیخ آمده و ساعتی در این گردهم آٔئی شرکت نمودند ... در این مراسم که به همت بچه‌های آزادیخواه شهر مونیخ انجام گرفته بود من هم از راه دور به این مکان رفتم و این شعر را که برای این مناسبت سروده بودم خواندم... به امید روزی که فقط خود اعدام اعدام گردد و نه هیچ موجود زنده‌ای .... این شعر را تقدیم می‌کنم به همه ی آن کسانی که با تمام وجود مخالف " اعدام " هستند و بر ضدّ آن برخاسته و در جنگ اند
!!! روز اعدام اعدام
بیست و نه ژانویه روز اعدام اعدام
یعنی که روز ننگی بر این نظام بدنام
نظامی که میکشد مانند آب خوردن
نظامی که میشود هم سرنوشت صدام
در این روز دگرگون، یاران خموش نباشید
زندگی را بخوانید در کوچه‌ها و بر بام
فریاد ما سلاحیست به روی شب پرستان
که وحشتی نشاند بر آمران احکام
باید بداند عالم جنایت است اعدام
رنگ قانون گرفته به چهره این قتل و عام
هر جای این دهکده در هر کتاب قانون
چنین حکمی ببینم بگذارمش زیر پام
یعنی سپیده آمد تا که خبر آورد
بیدار گر بمانی بگریزد ت ظلم و شام
وحشیگری ظالم از حجب بیجای ماست
!! برخیز و حق ستان شو با سنگ و چوب و دشنام
مجید رحیمی ۲۶ ژانویه ۲۰۱۱ ساعت ۲۳ مونیخ
No comments:
Post a Comment