!!ای زن آریایی
اینهمه استقامت ، اینهمه پایداری
در تو تجلی کند، ای زن آریایی
ز بخت تار میهن ، کشیده هرکه رنجی
تحمل مصیبت ، چگونه می‌‌نمایی؟
هرکه بقدر بامش ، رنج برد ز دوران
پناه برد بسویی، هرکه به یک خدایی
داغ بدل نشسته، ز چهره ات نمایان
!!نه شکوه آید از تو ، نه ذره‌ای صدایی
!ای زن آریائی !،ای سمبل متانت
زمان آن رسیده ، ز خود برون بیایی
زمان آن رسیده که با صدای بلند
سیمرغ را بخوانی با واژه ی رهایی
چراکه استقامت، یک سوی این سکه است
روی دیگرش دهد ، به این سکه بهائی
و آن خروشیدن است ، که تو چو آتشفشان
بروی خصم میهن ، چو آتشی برآیی
بپا خیز و دگرگون ، بساز حال میهن
ای سمبل اتحاد،ای دشمن جدایی
تو مادر میهنی و این وظیفه ی توست
!!نوا دهی به میهن ، در عین بی نوایی
مجید رحیمی ۲۰۱۱/۰۱/۱۰ مونیخ
No comments:
Post a Comment