Saturday, December 28, 2013

واقعا دولت تدبیر و امید با بی‌ تدبیری نظام و ناامیدی ملت چه خواهد کرد؟
میدانیم که دولت تدبیر و امید ماههاست که کار خود را آغاز کرده و قدم‌هایی‌ هم در راستای بهبود وضعیت ملت در بند ایران و روابط خارجی‌ این کشور برداشته است، اما این قدم‌ها آنقدر ناچیز است که بیشتر به آب در هاونگ کوفتن میماند.
این سخن بدان جهت گفته میشود که در طول این سی‌ و پنج سال گذشته به شواهد کارهای انجام شده در این نظام ثابت گردیده که چنین فرصت‌هایی‌ در این نظام تعبیه نشده است، درست مانند قطاری که سازندگان آن سعی‌ بر آن دارند تا به شکل یک هواپیما دیده شود! اما آیا با تمام ظاهر زیبا و هواپیما گونه ی این قطار، میتوانیم از آن توقع پرواز داشته باشیم؟
حال فرض کنیم که این قطار به یک هواپیما بدل شده است، آیا نباید موتور آن را هم به موتور هواپیما بدل سازیم؟ 
موتور جمهوری اسلامی اکنون چه کسی‌ است؟ آیا به جز رهبر این نظام کس دیگری میتواند حکم حکومتی صادر نماید و مجلس را از وظایف خود بازدارد؟ 
اکنون دوباره فرض بگیریم که موتور این قطار نیز با موتور یک هواپیما تعویض شده است! 
حال باید از خود بپرسیم چه کسی‌ میتواند این هواپیما را به پرواز در آورد؟  
چه کسی‌ خلبان است؟ 
در نظامی که تواناترینشان میتواند یک لوکوموتیو را به سختی براند، چگونه خواهد توانست یک هواپیما را به پرواز در آورده و مهمتر از آن به سلامتی‌ آن را در مقصد بر زمین بنشاند؟!... 
آیا شما گمان دارید چنین تواناییهایی در این نظام موجود دارد؟ 
سؤال آخر من این است که: 
اگر قرار باشد و اگر بتوانیم چنین کارهایی برای به راه درست آوردن این نظام انجام دهیم، بهتر نیست که با نیمی از این نیرو و زمان و انرژی، و با کنار زدن این نظام، نظامی مورد دلخواه ملت بنا سازیم؟ 
نظامی که از قدم نخست در آن هم آزادی و هم دموکراسی و حاکمیت قانون تعبیه شده باشد و هم ولایت فقیهی هم آن بالا نباشد که بتواند حکم حکومتی صادر نماید!؟؟  
آیا یک خانه ی کلنگی قدیمی‌ را دوباره و دوباره ترمیم کردن بهتر است؟ یا آنکه از زمین آن برای ساختمانی مدرن و مستحکم و امروزی و دلخواه استفاده کردن؟

پاسخ آن را به تک‌ تک‌ شما اندیشمندان روشن بین وامیگزارم! 
مجید رحیمی ۲۸ دسامبر ۲۰۱۳ مونیخ 

No comments: