به یاد صبرا و شتیلا!
شتیلایی که در خون آرمیده
ز چشم عامل و از چشم آمر
ولی در این میان اشکی چکیده
جهانی که نمی‌خواهد بداند
ز آنچه در دلش همواره جوشد
ز مردابی که پایش روزگاری
به تا زانوی خود در آن تپیده
جهانی که به زیر بار ظلمش
صدای ظالم و مظلوم یکدم
نگردیده خموش هرگز افسوس
که تا امید از آدم رمیده
کنون ظالم به ارج دیده گردد
و قربانی مظلوم مقصر
به حیرت خیره بر این چرخ گردون
نفس را خود به دست خود بریده!
مجید رحیمی ۱۲ ژانویه ۲۰۱۴ مونیخ
No comments:
Post a Comment