این شعر را تقدیم می‌کنم به همه ی کسانی از شب و شب پرست نهراسیدند و انسانیت و آزاد‌گی را یاری دادند و عشق را بزرگترین معشوق خود دانستند و به سویش قدم برداشتند !
----------------------------------
به آنانی که سوی عشق رفتند !!!
کسی کو میرود دیدار معشوق
و پای خود نهد بر زندگانی
کسی باشد که غرق مهر یار است
چه در پیری چه در اوج جوانی
کسی کز مهر انسان شاد باشد
و خود را کرده فارغ از تجمّل
اگر هم خود نداند عشق داند
که زیبائی اوست، آسمانی
به این دسته ز انسانها سلامی
فرستم با سری در حال تعظیم
بگویم شاد باشید کین دل ما
ز پیغام شما گشته جهانی
و یعنی جانتان گردیده بذری
که پاشیده شده بر دشت دنیا
ز خون تک تک تان لاله روید
به جان آدمییت داده جانی !!
مجید رحیمی ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲ مونیخ
No comments:
Post a Comment