يكى مياد دوباره

يكى مياد دوباره
از دل تاريكى ها
مى ره به جنگ ظلمت
اون دشمن بدى ها

يكى يه روز مى آد تا
زنجيرها رو وا كنه
براى مردم ما
امشب رو فردا كنه

مى آد كه تا برداره
ستاره رو از رو خاك
تو آسمون بزاره
از روى خاك و خاشاك

يكى كه از تو دلش
نفرتا رو زدوده
حالا ديگه فهميده
كى بوده و چى بوده

يكى كه دستاش ديگه

رنگ غم رو نداره

براى تو تو دستاش

يه جاى امنى داره

يكى مياد كه خورشيد
براى اون بتابه
ديگه واسه هميشه
شب سياه بخوابه

مى خواد بياد با قلبش
بهار نو بياره
آخه از اين خاكه و
عاشقه اين دياره

براى اينكه بياد
بايد تو بر پا بشى
حتى با دست خالى
دشمن غمها بشى

اون يه نفر تو هستى
اون يه نفر ما هستم
كه تا هنوز هنوزه
به پاى اون نشستم!!

-

-

-

-
مجيد رحيمى - مونيخ
بهار ٢٠٠٤