حق مسلّم ما!

حق مسلّم ما، هر آنچه بوده، بوده
یعنی‌ ندا، ترانه، یا نسرین ستوده
یعنی‌ که شهر جنگل، ناامن همچو تهران
نفس کشیدن اما، فقط به شرط دوده

حق مسلّم ما ، توافق لوزان است
هراس ما از فریب، دو صد بر آن فزوده
سخن به وزن خروار، سخنرانان قهار
تو گوئی پیکرشان، ساخته شده ز روده

حق مسلّم ما، ماجرای فرودگاه
رفته زیارت ولی‌، زیارتی به هوده
و یا فرار از وطن، مرگی میان دریا
چونان شعر انقلاب، که آن شاعر سروده

که ما چو فردا رسد، جای خود خداییم
امام اگر بیاید، شود غمت زدوده
چه گویم از حق تو؟ که رفته است به یغما
به دست این خودیها، ز انقلاب توده‌!

مجید رحیمی ۶ آوریل ۲۰۱۵ مونیخ