زنده باد زندگی و برقرار باد مرگ !!
با تمام عشقی که به زندگی دارم و تمام لذتی که از بودن در این جهان میبرم اما هر آن آماده هستم که بی هیچ دغدغه‌ای جهان رو ترک کنم و جای خودم رو به دیگری بسپارم !...
چون به قدرت طبیعت و تصمیماتش سخت ایمان دارم و میدونم که هیچ مادری برای فرزندان خودش آرزوی بد نداره!
پس اگر مرگ بد بود مطمئناً طبیعت این پدیده رو بوجود نمی‌‌آورد !...
اصلا نه تنها به دین ایمان ندارم که دین رو مزاحم دید بشریت میدونم که مانع یافتن حقیقت میشه ...
و در واقع دین رو انگل علم و پژوهش میدونم که همیشه منتظره تا دانشمندان چیزی رو کشف کنند یا خلق کنند اونوقت دین بیاد با تفسیر غلط خودش یک شکل و شمایل دیگه‌ای از اون پدیده به جهان نشون بده ...
به این هم که روح بعد از مرگ زندگی میکنه به این صورتی که دین معرفی میکنه اصلا ایمان ندارم ، چون برای بوجود اومدن یک انسان و پرورش یافتنش برای اینکه مثلا بتهوون یا مولوی یا حتی هیتلر بشه باید هزاران اتفاق در هزاران سال با هم ادغام بشند که تازه هر کدوم از اون اتفاقات خودشون به هزاران اتفاق و هزاران سال دیگه احتیاج دارند ....
پس این امکان وجود نداره که مثلا کسی هرچند عامی مثل اکثریت افراد اجتماع بتونند دوباره اینچنینی که هستند باشند ...
اینکه اما روح به منبع یک نیروی بسیار نیرومندی مانند خورشید بازمیگرده میتونه صحت داشته باشه ... مانند جسم که به زمین و به طبیعت برمیگرده ....
اما چیزی که خیلی مهمه اینه که هر یک از ما میتونیم تصمیم بگیریم که طرف روشنی و نیکی بایستیم یا در جبهه ی تاریکی و پلیدی .... این انتخاب آزاد تک تک ماست!
*** *** ***
مرگ برای من مثل رفتن از یک کلاس یا یک مدرسه به مدرسه ی دیگریه ...
مثل اینه که از دبستان به رهنمایی بریم !
آیا این جای شادی نداره ؟
ضمن اینکه در این دبستانی هم که هستیم کلی ازش لذت میبریم و چیزها می‌‌آموزیم... زندگی جای گذروندن نیست ... بلکه جای ساختنه ....
پس هر کسی در هر جایگاه و مقامی که هست باید نقش سازنده ی خودش رو ایفا کنه ! حتی به قیمت مرگ .... و این رسالت رسیدن به تکامل هست ....
شما زمانی میتونید عاشق زندگی باشید که به مرگ هم جایگاه والایی بدید ...
پریروز رفته بودم به آرامگاه پسرم روبرت و این حرف‌ها رو اونجا باهاش گفتم و حالا اونها رو با شما دوستان قسمت می‌کنم ...
هر نظر موافق یا مخالفی رو با کامل میل گوش میدم ... اما اجازه بدید من هم طبق تجربیات زندگی خودم بیندیشم و آموخته‌های خودم رو باور داشته باشم !
مگه نه اینه که ما همه بنده ی آموخته‌ها و تجربیات خودمون هستیم ؟
زنده باد زندگی و برقرار باد مرگ !!....
مجید رحیمی ۲۲ می۲۰۱۳ مونیخ
با تمام عشقی که به زندگی دارم و تمام لذتی که از بودن در این جهان میبرم اما هر آن آماده هستم که بی هیچ دغدغه‌ای جهان رو ترک کنم و جای خودم رو به دیگری بسپارم !...
چون به قدرت طبیعت و تصمیماتش سخت ایمان دارم و میدونم که هیچ مادری برای فرزندان خودش آرزوی بد نداره!
پس اگر مرگ بد بود مطمئناً طبیعت این پدیده رو بوجود نمی‌‌آورد !...
اصلا نه تنها به دین ایمان ندارم که دین رو مزاحم دید بشریت میدونم که مانع یافتن حقیقت میشه ...
و در واقع دین رو انگل علم و پژوهش میدونم که همیشه منتظره تا دانشمندان چیزی رو کشف کنند یا خلق کنند اونوقت دین بیاد با تفسیر غلط خودش یک شکل و شمایل دیگه‌ای از اون پدیده به جهان نشون بده ...
به این هم که روح بعد از مرگ زندگی میکنه به این صورتی که دین معرفی میکنه اصلا ایمان ندارم ، چون برای بوجود اومدن یک انسان و پرورش یافتنش برای اینکه مثلا بتهوون یا مولوی یا حتی هیتلر بشه باید هزاران اتفاق در هزاران سال با هم ادغام بشند که تازه هر کدوم از اون اتفاقات خودشون به هزاران اتفاق و هزاران سال دیگه احتیاج دارند ....
پس این امکان وجود نداره که مثلا کسی هرچند عامی مثل اکثریت افراد اجتماع بتونند دوباره اینچنینی که هستند باشند ...
اینکه اما روح به منبع یک نیروی بسیار نیرومندی مانند خورشید بازمیگرده میتونه صحت داشته باشه ... مانند جسم که به زمین و به طبیعت برمیگرده ....
اما چیزی که خیلی مهمه اینه که هر یک از ما میتونیم تصمیم بگیریم که طرف روشنی و نیکی بایستیم یا در جبهه ی تاریکی و پلیدی .... این انتخاب آزاد تک تک ماست!
*** *** ***
مرگ برای من مثل رفتن از یک کلاس یا یک مدرسه به مدرسه ی دیگریه ...
مثل اینه که از دبستان به رهنمایی بریم !
آیا این جای شادی نداره ؟
ضمن اینکه در این دبستانی هم که هستیم کلی ازش لذت میبریم و چیزها می‌‌آموزیم... زندگی جای گذروندن نیست ... بلکه جای ساختنه ....
پس هر کسی در هر جایگاه و مقامی که هست باید نقش سازنده ی خودش رو ایفا کنه ! حتی به قیمت مرگ .... و این رسالت رسیدن به تکامل هست ....
شما زمانی میتونید عاشق زندگی باشید که به مرگ هم جایگاه والایی بدید ...
پریروز رفته بودم به آرامگاه پسرم روبرت و این حرف‌ها رو اونجا باهاش گفتم و حالا اونها رو با شما دوستان قسمت می‌کنم ...
هر نظر موافق یا مخالفی رو با کامل میل گوش میدم ... اما اجازه بدید من هم طبق تجربیات زندگی خودم بیندیشم و آموخته‌های خودم رو باور داشته باشم !
مگه نه اینه که ما همه بنده ی آموخته‌ها و تجربیات خودمون هستیم ؟
زنده باد زندگی و برقرار باد مرگ !!....
مجید رحیمی ۲۲ می۲۰۱۳ مونیخ
No comments:
Post a Comment