رفتم که تا به بیژن بگویم: تو باعث افتخار ایران و ایرانی‌ هستی‌ ....
او اما آنجا نبود !
یادم آمد که پیش از سفر آخرش
برایش شعری سروده بودم که بخشی از آن میگوید : 
تو مایه ی غروری و سربلندی  
زآنکه ز مهر میهن گوئی چو پندی    
جهان ز تو بگوید و تو ز ایران    
خوشا که دارد ایران چنین فرزندی !!  
مجید رحیمی  ۲۸ اسفند ۱۳۹۰ بویرلی هیلز