فردوسی بزرگ میفرماید:
همه دشمنان را سپردی به خاک
نماندت به گیتی ز کس بیم و باک
تو را زین جهان روز برخوردن است
نه هنگام تیمار و پژمردن است
(مام میهن چشم براه است... ترس فرزندان گناه است
ای سیاوش ای فریدون ...جای یاران در سپاه است...
به فریاد خود برفکن این طنین ... بگو با صدای رسا آهنین )
چون ایران نباشد تن من مباد
بدین بوم و بر زنده یک تن مباد
No comments:
Post a Comment