روزت مبارک باد  ای کارگر!!

ای آنکه جهان ز رنجت آباد بگردد      
هر پینه‌ی دست تو یکی‌ شوکت عالم            
چون رنج تو بینم شوم از دل‌ به خجالت       
ویران بشوم در خود و شورد همه حالم  
    
هر کوچه و هر خانه و هر سقف و گذرگاه     
با دست تو آباد بگردد و تو آخر      
خود خانه به ویرانه کنی‌؟ ننگ به هستی‌        
رویای تو گردد همه پژمرده و پرپر   
  
فرزند تو از فقر شود خیره به رویا        
غافل ز جهانیست که مرداب در آن است        
اما تو بکن فخر ز این همت والا      
کز بودن تو ارزش انسان به جهان است!   
   
یک بوسه به دستان تو از این دل شاعر       
باشد که سپاسی به تو گویم ز ره‌ دور         
در جان و دلت غیرت انسان بودت شاه       
از بودنت اما بدمد بر دل‌ ما نور!.. 
مجید رحیمی ۱ می‌‌۲۰۱۴ مونیخ