قصه‌ی سیمین بانو و حسین شریعتمداری

(کیهان تهران)!!

به نظر من، اگر شرافتی در این شخص باشد، منظورم
حسین شریعتمداری معروف به حسین بازجو، همانی که کیهان تهران را به گروگان گرفته است و از این تریبون به تمامی‌ نخبگان کشور و آزادگان حمله‌ور میشود و هر آنچه که لایق خود و هم پالگیهای خود است را به این عزیزان میگوید و مینویسد، 
در حمله‌هایی که در تمام این دوران به سیمین بانوی بهبهانی‌ میکرد و او را " معلوم الحال " و "معروفه" معرفی مینمود و حتی از به کار بردن رکیکترین واژه‌ها به این بانوی آزاده و سیمین غزل ایران و خاندانش ابایی نداشت، کار را به جایی‌ رسانده بود که به گفته‌ی خود سیمین باعث گریه‌های پیوسته‌ی او و حتی آزار روحی و روانی وی میگشت... 
او امروز باید بر خاک این بانوی بزرگ به زانو افتد و با التماس از روح سیمین و از بازماندگانش طلب بخشش نماید... 
باید برای جبران اعمال زشتی که در طول این سالها به ویژه نسبت به این اختر آسمان هنر و آزادگی روا داشته، از این پس اشعار او و به ویژه اشعار انتقادی او را در بهترین صفحات خود به چاپ برساند و در زیر آنها این جمله را نیز بیافزاید: 
باشد که روی بزرگ او من (حسین شریعتمداری) و همکارانم را ببخشاید! که چنین بی‌ رحمانه و ناجوانمردانه سالها آزارش دادیم و پاداش روح بیدار و شجاع و راستگویش را با دشنام دادیم!... 
می‌دانم! نه سخت ایمان دارم که روح سیمین بزرگدل‌ این حقیران را پیش از رفتن به سفر ابدی بخشیده است!... و حال اینانند که باید با پوزش خواهی‌ خود این بخشش را به سرزمین روح و روان خود راه دهند! 
چرا که بخشش در پشت دروازه‌ی قلعه‌ی سیاه این اشخاص در انتظار ورود است!
البته چنانچه گفتم: اگر این حسین خان شرافت و وجدانی و شجاعت بیداری و پوزش خواهی‌ را در خود سراغ داشته باشد!
"راستی‌" همیشه از پس ابر تیره برون می‌‌آید، 
چرا که هیچ کم از خورشید ندارد!
مجید رحیمی ۲۰ آگوست ۲۰۱۴ مونیخ