سخنی کوتاه با گروه جیش العدل! 

بی‌ مقدمه به سخن آغاز می‌کنم، چرا که همین انتخاب این نام ارتشی که عدل پایان آن است نشان از عدالت گرایی شما دارد، 
حال بگویید شما با کدام عدالت تصمیم به کشتن کسی‌ میگیرید که خود او هم چون شما قربانی این نظام خونخوار است؟ 

باور کنید که تک‌ تک‌ آن مرزبانان و بسیاری از بسیجی‌‌ها و پاسداران دلشان از دست این نظام خون است! و به دنبال موقیعتی هستند تا به جبهه‌ی ملت بازگردند و در راه دفاع از میهن و مردم خود جان دهند! 
به اسارت گرفتن یک مقوله است و در نبرد مجبور به کشتن دشمن یا فرد مقابل شدن هم یک مقوله!... 
اما کشتن اسیر مقوله‌ای دیگریست که این سومی در هیچ منطقی‌ نمی‌گنجد!... 
من خود سرباز بودم و در دو جبهه‌ی جنوب و غرب از میهنم دفاع می‌کردم، اما بیزار از همین نظامی بودم که دشمن شما و من و میهن و فرهنگ ماست!... پس با این منطق شما اگر گرفتارتان می‌گشتم باید به دست دوست و هم عقیده و هم سنگرم کشته میشدم؟
آیا نام این کار عدالت است؟
جمهوری اسلامی را نمیتوان از بیرون مرزها یا در راس مرزها نابود ساخت که مبارزه‌ی حقیقی‌ در دل‌ ایران و در قلب تهران و شهرهای بزرگ صورت می‌گیرد!... چرا که از چند سال پیشتر نظام تصمیم گرفته است تا ارتش را در مرزها و بسیج و پاسداران را در شهرها مستقر سازد تا امنیت نظام حفظ گردد! و همین تصمیم نشان از آن دارد که ارتش هنوز میتواند بر ضد این نظام غیر ایرانی‌ در بزنگاه برخیزد و بسیار زودتر از سپاه به مردم بپیوندد!... 
پس اگر شما مبارزان راستین هستید باید که به درون شهرها آمده و کس یا کسانی‌ را که دستشان به خون مردم آغشته است به سزای اعمال خویش برسانید و نه در مرزها آنهم با سربازان یا ارتشیان که خود بیشتر از من و شما اسیر این نظام هستند!
شما با این اعمال نه تنها حمایت ملت ایران را کسب نمیکنید که حمایت حامیان کنونی خود را هم از دست می‌دهید و در حقیقت نظام و سران جنایتکار آن را در جایگاهی‌ بهتر از اکنون مینشانید!... 
و با این کار این اندیشه را به ملت ایران القا می‌کنید که واقعا شما در کدام سمت این ماجرا‌ ایستاده‌اید؟... 
ترفندهای جمهوری اسلامی در طول این سی‌ و پنج سال کم نبوده‌اند! و امروز ملت ایران با خود می‌‌اندیشد که آیا این ماجرای خونین هم بازی دیگریست که خود نظام به راه انداخته است؟... 
برای آنکه به ملت ایران ثابت کنید که ساخته و پرداخته‌ی دست نظام جمهوری اسلامی نیستید از همکنون اعلان نمایید که دیگر هیچ اسیری را نخواهید کشت و از خانواده‌ی اسیر به قتل رسیده صمیمانه پوزش بخواهید و همینطور از درگاه ملت بزرگ ایران که نمی‌خواهد برای رسیدن به حق خود دست به ناحقی و بی‌ عدالتی بزند! 
پاینده باد مبارزه‌ی انسانی‌ و عاری از خشونت با نظام غیر انسانی‌ جمهوری اسلامی حاکم بر ایران! 
مجید رحیمی ۳۰ مارچ ۲۰۱۴ مونیخ