دختران و زنان امروز ایران از دیر سالیست که کمر به شکستن کمر دشمن‌ترین دشمن این مرز و بوم بسته اند ... چنانچه بسیاری معتقدند و به حق بر این باورند که دگرگونی بنیادین با حرکت عظیم بانوان به سر منزل مقصود خواهد رسید و میهن از چنگ جهل و کج اندیشی‌‌ها خواهد رهانید ... این سروده را پیشکش این بانیان زندگی و نخستین آموزگاران هر انسانی مینمایم .... این را هم همینجا اضافه بنمایم که هر کسی حق دارد به باور ، میهن ، نژاد و زبان و ... خود ببالد ! اما حق ندارد خود را برتر از دیگران بداند!..
ای زن آریائی!!
اینهمه استقامت ، اینهمه پایداری
در تو تجلی کند ،ای زن آریائی
در تو تجلی کند ،ای زن آریائی
ز بخت تار میهن، کشیده هرکه رنجی
تحمل مصیبت چگونه مینمایی ؟
هرکه بقدر بامش ، رنج برد ز دوران
پناه برد به سویی ، هرکه به یک خدایی
داغ بدل نشسته ، ز چهره ات نمایان
نه شکوه آید از تو ، نه ذره‌ای صدایی
ای زن آریایی !ای سمبل متانت!
زمان آن رسیده ز خود برون بیایی
زمان آن رسیده که با صدای بلند
سیمرغ را بخوانی با واژه ی رهایی
چراکه استقامت یک روی این سکه است
آن روی دیگر دهد به این سکه بهایی
وآن خروشیدن است که تو چو آتشفشان
به روی خصم میهن چو آتشی بر آئی
بپا خیز و دگرگون بساز حال میهن
ای سمبل اتحاد ،ای دشمن جدایی
تو مادر میهنی و این وظیفه ی توست
نوا دهی به میهن در عین بینوایی !!
مجید رحیمی ۱۰ ژانویه ۲۰۱۱ مونیخ
No comments:
Post a Comment