از آغاز تسلط دشمنان این مرز و بوم بر میهن اهورایی ما فوج فوج ایرانیان از میهن گریختند و به دیگر سرزمینها پناه بردند ، اما تجربه ی این مهاجرت به همه ی ما این را آموخت که گریزان شدن همیشه چاره ی کار نیست ! باید ماند و باید جنگید ! کشته شد و یا میهن از چنگ دشمن رهانید ... آزاد گشت و یا با مرگ به آزادی و آزادگی رسید .... امروز میشنویم که باز موج جدیدی از دانش آموختگان این سرزمین در حال گریز است و میهن در چنگ دشمن رها میسازد این سروده خطاب به این عزیزان است
-----------
-----------
مهاجرت دوا نیست ، یاران به جا بمانید
ز خانه میگریزید ؟ تا که کجا بمانید ؟
میهن اگر اسیر است بدست دشمن ما
با این سفر ز میهن ، به ناکجا بمانید
رستم و تهمینه را اگر رها بسازید
ز کاروان تاریخ ، سوگند جا بمانید
ما که گریزان شدیم ، ز کرده آموختیم
جان میدهید چون ما ، گرهم اینجا بمانید
چاره به پایداریست ، نبرد با سیاهی
نی که گریز تا در " بیدرکجا " بمانید
وطن رها مسازید، بدست دشمنانش
تا بی وطن نباشید ، به هر کجا بمانید !!
مجید رحیمی ۵ سپتامبر ۲۰۱۱ مونیخ
No comments:
Post a Comment