ولی آیا تو می‌‌دانی ز مقصد؟
یکی ما را برد رو سوی خانه
بگیرد پیش چشمان من و تو
نگاره‌ای ز ستار و ترانه!
بگوید ای که غافل از زمانی
کجا باشد تو را درکی ز تاریخ؟
تو گر آزادگی خواهی بیابی
منه اینگونه پا را بر جوانه!
جوانانی که خفته در دل خاک
جوانانی که محتاج رهایی
چه بسیارند، عشّاق بهانه!
تو اما بر سر و رویت بکوبان
که تا غافل شوی از واقعیت
نپرسی هیچ از خود که چرا شد
چنین حال وطن، محتاج دانه!
دهندت قیمه‌ای و اشک گیرند
و تو غافل ز آن هستی که اشکت
بکام دشمن آید قطره قطره
شود سیلی کند خانه روانه!
نگاهی گر کنی بر دور و اطراف
بپرسی کی، کجا دیدم به چشمم؟
چنین دیوانه بازی‌های جمعی
مزن بر نرخ فهم خود تو چانه!
برای ما همه باشد گرامی
ولی آیا تو می‌‌دانی ز مقصد؟
که راهی میکنی خود را شبانه؟
مجید رحیمی ۱۳ نوامبر ۲۰۱۳ مونیخ
No comments:
Post a Comment