اين عمر گران را
يك دفتر صد برگ
!آور بتصور
ده صفحه ى اول
... بانام و تولد
ازلحظه آغاز
پر گشته ز مطلب
..! جاى دگرش نيست
از بهر نوشتن
بيهوده شود گر
ده صحفه ى دوم
! از براى تغيير نخستين
دهه مصرف
اما دهه ى سوم اين دفتر زيبادوران جوانى ست
دوران رسيدن
به هرآنچه كه فريباست
دوران تلاش است
دوران زد و خورد ميان دل و دنياست
وين جنگ چه زيباست
پرواز دل است و زنجير محبت
دوران اگرهاى چنين است
و چنان است
دوران فرود است و فراز است و حقيقت
در ده صفحه ى پنجم اين دفتر خواناآنگاه كه برداشته اى
ز چشم خود شيشه ى تاريك
ازدفتر خود
باز بخوانى دوران جوانى
با چشم ببينى كه عزيزان
در مى گذرند و ميروند
چگونه آسان
اما تو اگر خيره شوى
به عمق چشمه
بينى كه همان كودك خرد
هستى كه بودى
: گويى بخود اما
بسيار رسيده اى به سختى
وز آن چو گذشتى
شود اين مشكل
!بى حل
آنگاه ببينى
آيد لب چشمه
بى آنكه حضورت
صد برگ تو پايان شد و
يك برگ كمت نيست
من و دنيا !كه آن چيست؟
آنگاه تو آن سان كه شوى
خيره به رويش
پرسى ز جهان
پس چه زمان
پير توانم
!به كسى گفت؟
ميم - ر- شاپور مونيخ ٢٩/١/٢٠٠٩
ميم - ر- شاپور مونيخ ٢٩/١/٢٠٠٩
No comments:
Post a Comment