رمز پرواز 

برای آنکه پرواز ، نماید این پرنده 

من و تو باید آزاد ، شویم ز این شب تار 

ترانه خوان شویم و، به دل‌ ز عشق گوییم

که تا شود نهایت ، صبح سپیده بیدار

اگر که خواب ماندی ، و یا ز این کاروان

بدان رود ز دستت ، لذت و بخت دیدار

چرا که این کاروان ، ماندن نمی‌شناسد

شوق رها شدن را ، نشانده در دل‌ یار 

حیف تو و من و ما ، اگر که جا بمانیم

دریغ بوسه داریم ، ز وحشت از سر  دار

که گشته این سر  دار ، بلند از بوسه ات

بوسه ی  آزادگی ، که آمده ز افکار !

مجید رحیمی ۱۶ دسامبر ۲۰۱۱ مونیخ