شعرى از هادى خورسندى

«صبح روز عید»

آن پدر که مانده بی-وطن

در حصار غربتی بعید

طفل خود گرفته در بغل

صبح روز عید
بوسدش به عشق

گویدش به مهر؛

با غرور جاودانه اش

:طفل من! جان من

سرزمین ما

مانده از گذشته یادگار

میهن تو افتخار توست

افتخار ماست آن دیار
طفل هاج و واج، میزند

به زانوی پدر:«واتس افتخار؟»
گویدش پدر:سربلندی است

آرمان من؛ آرمان تو؛ آرمان ما

اعتلای نام میهن است

،با تلاش و کوشش مدام
طفل هاج و واج، میزند

به زانوی پدر

«وات دو یو مین اعتلای نام؟»
گویدش پدر:بایدت تلاش

تا که نام سرزمین خود؛

جاودان کنی

پرچمش؛

خار چشم دشمنان کنی
با تلاش من

با تلاش تو

با تلاش ما:میشود وطن

پر زنیکی وخالی از بدی
طفل هاج و واج

میزند به زانوی پدر

«کن یو اسپیک اینگلیش ددی؟»
هادی خرسندی